சபரிக்கு ஆகினான் விருந்தினர் தாசரதி
மூலமுதலான கன்னடம்: குவெம்பு , ஸ்ரீ ராமாயண தரிஶ்னம் , ஶபரிகாதனு அதிதி தாசரதி
மொழி மாறு = என்.சங்கரப்ப தோரணகல்லு
ಮೂಲ : ಶಬರಿಗಾದನು ಅತಿಥಿ ದಾಶರಥಿ – ಶ್ರೀರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನಂ , ಅನುವಾದ : ಸಂಗಂ ತಮಿೞಿಗೆ -ತಮಿೞು ಲಿಪಿಯಲ್ಲಿ
அன்த வெண் திங்கள் இருட்டிநில்
முதிமை இளமை கனவு காண்ப ஒன்று வயிநியில்
மூதாட்டி கண்டாள் கனவு அன்த சபரி நள்ளிருட்டு
முகிழ் நகுவினியல் எள்து உட்கார்தாள் தான் துஞ்ஜிருந்த
புல் படக்கை மேல் , விசுஂபு நீலமேனியனை
மீண்டும் நினைந்துகொன்டாள் கனவு காட்சின்
திரு உரவமஂ. முழுஞ்கி துழுஞ்கிதது நெஞ்சம் மூதாட்டிக்கு
மகிழ் உகப்ப முகக்கு சுருள் திரை திரையாக
புல் தாரின்படி வெள் நரை மென் தலையின்
வயல் பல்லின்றி வாயின் வாங்குபுற பழ மூதாட்டி
சபரி பாட்டி நடுங்கி நடன்தாள் . குடியின் வாயல்
திரந்து நோக்கியாள் . அன்த நிலா சிரப்பு இருட்டு
மூதாட்டியினை கண்டு பாசத்தில் உருகிதென
திங்கள் விளக்கு சிரற்றி சபரியின் குடியை
சுற்றல் எஞ்கெஞ்கோ ஞெமர்'ந்து படர்த பசும்
ஒளிந்தது மூதாட்டி தலை போல். வறு ஊமையாள்
தாநாக தாக நோக்கமயை செல்கி எல்லையிந்றி
புல் எல்லை கடல் பரத்தரதில் உள்ளம்
இல்லையாக பார்த்து நெடுமூசி தந் உள்ளம் தாம்
சபரி ‘ நீந் எப்பொೞுது வருவாய் அய்ய , ஓ எந் அய்ய
குளந்தையய்யா , ராமசந்திரய்ய ? குருதேவ அந்த
முநிவரந் மதங்கநிந் பேசு பொய் ஆகுமோ ? நிநக்காக
காத்திருப்பேந் இரண்டு ஐந்து அண்டுகளிலிருந்து குளந்தை
பೞம்களஂ எல்லாம் வித்தி விளைந்து அணி ஸெய்து
காத்திருந்தது எந் ஆசிரமமம் நோய்'கிரது உள்ளம்
ஓ எந்நை விரும்புவடி நீ வருப்ப முந்நமோ
மை அளிப்ப அங்சிகெயில் பೞம் பೞமாத இந்த
மூத்தாத உடல் இநிக்கு எத்தநை தக்குமுதோ ? வாள்வுதோ ?
வாள்தாலும் ஏது இஂத உடல் ? கண்கள் அப்போ இரண்ததாக
முட்டமாக பிந்நடைந்திருக்கிரது காட்சி ! கண் அளிக்க
மேலெ நீ வஂதாலும் அடட கண், ஆறிதாலும்
நிந் எப்படிமோ நோக்குவேந் ? கையால் மேநியை தைவரந்து
மகொೞ்'ப்பெந் ஆயிநும் அதெப்படி தணிப்பேந் நீர் அக்கரெயும் ? வார ஓ குளந்தை அய்யா
கண் கிடக்கு முந்ந வாரய்யா இந்த வாೞ்கை கிடுக்க
முந் எந் மார்பிகெ தார அய்யா நிந் அந்த அமைதியம் !
இருட்டிந் அமைதிநக்கு தொந்தாவு வாராத வகையில்
தந் உள்ளெ ஆளுது குடியல் உள்ளாதள் அந்த
சபரி மூதாட்டி , வேட்டுவள் , மதங்க முநிவரநிந் மாணவೞ்
இருட்டு அளிந்து விடியல் தோந்றுது விரையில் காலையாநது
வில் உயரமாநத வெய் புல் பரவல் வெயல்
மிளிர்தது குளி பநிகளிலிருந்த துறு இமைகளம்
போல் . மாதங்கிபடி பசியும் பரந்தது எந்று
நெடுவேண்டி நெடுமூசிதார் இருவர் ஒந்றாகி கூடி
மூதாட்டிக்கு ஏந் கவலை ? ஏந் தல்லணம் ஏந்
உலம்பு ? உள்ள புகுவாள் இலை வீட்டிக்கு வீரையில்
வெೞி பிதிர்து நிந்று நோக்குவாள் எத்தநைமோ நேறம் அந்த
நிலநிந் வெய் தலையந்ந வெயல் இடுப்பு நீண்ட பரிந்து
ஸாய்ந்'த கால் வೞி கீள் வೞியுஂ தந் உள்ளத்தில்
புலம்புவாள் , கணக்குவாள் மீண்டும் மீண்டும் அகம் போக்கு
தெந் இற்சகுநிந துடைப்பம் கொண்டு வீட்டு முந்
ஆ சாணம் தீண்ட மேடிந் புந் இலை பிரக்கி
இடுப்பி கையாக நிந்றுவாள் மீண்டும் நீண்டு நட்டு
நோக்குவாள் தொலை காட்டு எல்லை எல்லையில்
வரியந்ந ஏர்கிற்ற வட்ட வயந் வೞியம்
சபரிக்கு இப்படி இருந்த கண் காட்சி நோம்பி பொೞுது ஏற்றி
பகலாநது. வாந் காவலியிந் இடுப்பு கதிர் சூரியந் தாந்
வெள்ளி பநியாக. கூவித்தது வெயில் செம் வெந்நோயமும்
புல் காவலிந் இடுப்பு மூதாட்டிந் கண்ணுக்கு யாரோ
வருவ போல் மயக்கம் ? நிந்றாள் ஶபரி வாங்ஙாக
நுசுப்புக்கு ஒந்று கையாக நுதலுக்கு கை ஏற்றி
சுருள் தாம் புரப்பு தொவல்கெ திரைகள் உடைதல்
நோக்கிதாள்....நோக்கிதாள் கண்ணாணியம் கீல் ஸெய்து
நில, மேநியம் அந்று தந் ஸந்தேகமம்
குறைந்தாள் , திரும்கி குரைந்தாள் திரும்பி திரும்பி ‘ அடா
கண்டு அறிவளேந் ஶபரி ராம லக்ஷணரை ஆ
கிடுப்பித புடுக்கையில் ?
ಮೂಲ : ಶಬರಿಗಾದನು ಅತಿಥಿ ದಾಶರಥಿ – ಶ್ರೀರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನಂ- ಕುವೆಂಪು
ಅನುವಾದ : ಸಂಗಂ ತಮಿೞಿಗೆ -ಕನ್ನಡ ಲಿಪಿಯಲ್ಲಿ
ಅಂದ ವೆಣ್ ತಿಙ್ಗಳ್ ಇರುಟ್ಟಿನಿಲ್
ಮುದಿಮೈ ಇಳಮೈ ಕನವು ಕಾಣ್ಬ ಒನ್ಱು ವಯಿನಿಯಿಲ್
ಮೂದಾಟ್ಟಿ ಕಂಡಾಳ್ ಕನವು ಅಂದ ಶಬರಿ ನಳ್ಳಿರುಟ್ಟು
ಮುಗಿೞ್ ನಗುವಿನಿಲ್ ಎಳ್ದು ಉಟ್ಗಾರ್ದಾಳ್ ತಾನ್ ತುಞ್ಜಿರುನ್ದ
ಪುಲ್ ಪಡಕ್ಕೈ ಮೇಲ್, ವಿಚುಂಬು ನೀಲಮೇನಿಯನೈ
ಮೀಣ್ಡುಮ್ ನಿನೈನ್ದುಕೊಂಡಾಳ್ ಕನವು ಕಾಟ್ಚಿನ್
ತಿರು ಉರವಮಂ. ಮುೞುಂಗಿ ತುೞುಞ್ಗಿದದು ನೆಞ್ಚಮ್ ಮೂದಾಟ್ಟಿಕ್ಕು
ಮಗಿೞ್ ಉಗಪ್ಪ ಮುಗಕ್ಕು ಚುರುಳ್ ತಿರೈ ತಿರೈಯಾಗ
ಪುಲ್ ತಾರಿನಪಡಿ ವೆಳ್ ನರೈ ಮೆಲ್ ತಲೈಯಿನ್
ವಯಲ್ ಪಲ್ಲಿನ್ಱಿ ವಾಯಿನ್ ವಾಙ್ಗುಪುಱ ಪೞ ಮೂದಾಟ್ಟಿ
ಶಬರಿ ಪಾಟ್ಟಿ ನಡುಙ್ಗಿ ನಡನ್ದಾಳ್ . ಕುಡಿಯಿನ್ ವಾಯಲ್
ತಿರನ್ದು ನೋಕ್ಕಿಯಾಳ್ . ಅಂದ ನಿಲಾ ಚಿರಪ್ಪು ಇರುಟ್ಟು
ಮೂದಾಟ್ಟಿಯಿನ್ ಕಣ್ಡು ಪಾಸತ್ತಿಲ್ ಉರುಗಿದೆನ
ತಿಙ್ಗಳ್ ವಿಳಕ್ಕು ಚಿರಱ್ಱಿ ಶಬರಿಯಿನ್ ಕುಡಿಯೈ
ಆ ಬೆಳ್ದಿಂಗಳಿರುಳಿನೊಳ್
ಮುಪ್ಪು ಜೌವನಗನಸು ಕಾಣ್ಬೊಂದು ಮಾಳ್ಕೆಯಿಂ
ಮುದುಕೆ ಕಂಡಳ್ ಕನಸನಾ ಶಬರಿ. ನಡುರಾತ್ರಿ
ಮುಗುಳುನಗುತೆದ್ದು ಕುಳಿತಳ್ ತನ್ನ ಮಲಗಿರ್ದ 100
ಪುಲ್ವಾಸಗೆಯ ಮೇಲೆ. ಗಗನ ನೀಲಾಭನಂ
ಮರಳಿ ಚಿತ್ರಿಸಿಕೊಂಡಳಾ ಸ್ವಪ್ನದರ್ಶನದ
ಶ್ರೀಮೂರ್ತಿಯಂ. ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿತೆರ್ದೆ ಮುದಿಯಳ್ಗೆ.
ಹರಿಸವುಕ್ಕುವ ಮೊಗಕೆ ಸುಕ್ಕು ತೆರೆತೆರೆಯಾಗೆ
ಪುಂಡಿನಾರಿನ ತೆರನ ಬೆಳ್ನರೆ ನವಿರ್ದಲೆಯ,
ಬಚ್ಚು ಪಲ್ಲಿಲಿವಾಯ, ಕುಡುಬೆನ್ನ ಹಣ್ಮುದುಕಿ
ಶಬರಜ್ಜಿ ನಡುಗಿ ನಡೆದಳ್ ; ಗುಡಿಯ ಬಾಗಿಲಂ
ತೆರೆದು ನೋಡಿದಳು : ಆ ಚಂದ್ರಸುಂದರ ರಾತ್ರಿ
ಮುದುಕಿಯಂ ಕಂಡು ಕನಿಕರದಿಂದೆ ಕರಗಿತೆನೆ
ತಿಂಗಳ್ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿ, ಶಬರಿಯ ಕುಟೀರಮಂ 110
ಚುಱ್ಱಲ್ ಎಞ್ಗೆಞ್ಗೋ ಞೆಮರ್’ನ್ದು ಪಡರ್ದ ಪಚುಮ್
ಒಳಿನ್ದದು ಮೂದಾಟ್ಟಿ ತಲೈ ಪೋಲ್. ವಱು ಊಮೈಯಾಳ್
ತಾನಾಗ ದಾಗ ನೋಕ್ಕಮಯೈ ಚೆಲ್ಗಿ ಎಲ್ಲೈಯಿನ್ಱಿ
ಪುಲ್ ಎಲ್ಲೈ ಕಡಲ್ ಪರತ್ತರದಿಲ್ ಉಳ್ಳಮ್
ಇಲ್ಲೈಯಾಗ ಪಾರ್ತ್ತು ನೆಡುಮೂಚಿ ತನ್ ಉಳ್ಳಮ್ ತಾಮ್
ಶಬರಿ ‘ ನೀನ್ ಎಪ್ಪೊೞುದು ವರುವಾಯ್ ಅಯ್ಯ , ಓ ಎನ್ ಅಯ್ಯ
ಕುಳನ್ದೈಯಯ್ಯಾ , ರಾಮಚನ್ದಿರಯ್ಯ ? ಗುರುದೇವ ಅನ್ದ
ಮುನಿವರನ್ ಮತಙ್ಗನಿನ್ ಪೇಚು ಪೊಯ್ ಆಗುಮೋ ? ನಿನಕ್ಕಾಗ
ಕಾತ್ತಿರುಪ್ಪೇನ್ ಇರಣ್ಡು ಐನ್ದು ಅಣ್ಡುಗಳಿಲಿರುನ್ದು ಕುಳನ್ದೈ
ಪೞಮ್ಗಳಂ ಎಲ್ಲಾಮ್ ವಿತ್ತಿ ವಿಳೈನ್ದು ಅಣಿ ಸೆಯ್ದು
ಸುತ್ತಲೆತ್ತೆತ್ತಲುಂ ಹಸರಿ ಹಬ್ಬಿದ ಹಸಲೆ
ರಾಜಿಸಿತು ಮುದುಕಿಯ ತಲೆಯವೋಲೆ, ತೃಣಮೌನಿ
ತಾನಾಗಿ. ತೃಷಿತ ದೃಷ್ಟಿಯನಟ್ಟಿ, ನಿಸ್ಸೀಮ
ಘಾಸ ಸೀಮಾರ್ಣವದ ವಿಸ್ತೀರ್ಣದೊಳ್ ಮನಂ
ಲಯಮಾಗೆ ನೋಡಿ, ನಿಡುಸುಯ್ದು, ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾಂ
ಶಬರಿ : “ನೀನೆಂದಿಗೆ ಬರುವೆಯಯ್ಯ, ಓ ನನ್ನಯ್ಯ,
ಕಂದಯ್ಯ, ರಾಮಚಂದ್ರಯ್ಯ ? ಗುರುದೇವನಾ
ಮುನಿ ಮತಂಗನ ಮಾತು ಬೀತಪುದೆ ? ನಿನಗಾಗಿ
ಕಾದಿರುವೆನೀರೈದು ವತ್ಸರಗಳಿಂ, ವತ್ಸ.
ಪಣ್ಛಲಂಗಳನೆಲ್ಲ ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳೆದಣಿಮಾಡಿ 120
ಕಾತ್ತಿರುನ್ದದು ಎನ್ ಆಚಿರಮಮಮ್ ನೋಯ್’ಕಿರದು ಉಳ್ಳಮ್
ಓ ಎನ್ನೈ ವಿರುಮ್ಬುವಡಿ ನೀ ವರುಪ್ಪ ಮುನ್ನಮೋ
ಮೈ ಅಳಿಪ್ಪ ಅಙ್ಚಿಕೆಯಿಲ್ ಪೞಮ್ ಪೞಮಾದ ಇನ್ದ
ಮೂತ್ತಾದ ಉಡಲ್ ಇನಿಕ್ಕು ಎತ್ತನೈ ತಕ್ಕುಮುದೋ ? ವಾಳ್ವುದೋ ?
ವಾಳ್ದಾಲುಮ್ ಏದು ಇನ್ದ ಉಡಲ್ ? ಕಣ್ಗಳ್ ಅಪ್ಪೋ ಇರಣ್ದದಾಗ
ಮುಟ್ಟಮಾಗ ಪಿನ್ನಡೈನ್ದಿರುಕ್ಕಿರದು ಕಾಟ್ಚಿ ! ಕಣ್ ಅಳಿಕ್ಕ
ಮೇಲೆ ನೀ ವಂದಾಲುಮ್ ಅಡಡ ಕಣ್, ಆಱಿದಾಲುಮ್
ನಿನ್ ಎಪ್ಪಡಿಮೋ ನೋಕ್ಕುವೇನ್ ? ಕೈಯಾಲ್ ಮೇನಿಯೈ ತೈವರನ್ದು
ಮಗೊೞ್’ಪ್ಪೆನ್ ಆಯಿನುಮ್ ಅದೆಪ್ಪಡಿ ತಣಿಪ್ಪೇನ್ ನೀರ್ ಅಕ್ಕರೆಯುಮ್ ? ವಾರ ಓ ಕುಳನ್ದೈ ಅಯ್ಯಾ
ಕಾಯುತಿಹುದೆನ್ನಾಶ್ರಮಂ. ನೋಯುತಿದೆ ಮನಂ,
ನನ್ನ ಓ ಇಷ್ಟಮೂರ್ತಿ, ನೀಂ ಬರ್ಪ ಮುನ್ನಮೆಯೆ
ಕಾಯವಳಿವಳ್ಕಿಂದೆ. ಹಣ್ಣುಹಣ್ಣಾದ ಈ
ಮುಪ್ಪಿನೊಡಲಿನ್ನೆನಿತು ತಾಳುವುದೊ ? ಬಾಳುವುದೊ ?
ಬಾಳ್ದೊಡೇನೀ ಒಡಲ್ ? ಕಣ್ಣಾಗಳೆಯೆ ಮಬ್ಬಾಗಿ,
ಮಂಜಾಗಿ, ಹಿಂಜರಿಯುತಿದೆ ದಿಟ್ಟಿ ! ಕಣ್ಣಳಿದ
ಮೇಲೆ ನೀ ಬಂದರಯ್ಯಯ್ಯೊ, ಕಣ್ಣಾರ್ವಿನಂ
ನಿನ್ನನೆಂತಯ್ ನೋಳ್ಪೆ ? ಕೈಯಿಂದ ಮೈಯೆಳವಿ
ಸಂತಸಂಬಡುವೆನಾದೊಡಮೆಂತು ತಣಿಸುವೆನೊ ಪೇಳ್
ಕಣ್ಗಳೀ ನೀರಳ್ಕೆಯಂ ? ಬಾರ, ಓ ಕಂದಯ್ಯ, 130
ಕಣ್ ಕಿಡಕ್ಕು ಮುನ್ನ ವಾರಯ್ಯಾ ಇನ್ದ ವಾೞ್ಕೈ ಕಿಡುಕ್ಕ
ಮುನ್ ಎನ್ ಮಾರ್ಪಿಗೆ ತಾರ ಅಯ್ಯಾ ನಿನ್ ಅನ್ದ ಅಮೈದಿಯಮ್ !
ಇರುಟ್ಟಿನ್ ಅಮೈದಿನಕ್ಕು ತೊನ್ದಾವು ವಾರಾದ ವಗೈಯಿಲ್
ತನ್ ಉಳ್ಳೆ ಆಳುದು ಕುಡಿಯಲ್ ಉಳ್ಳಾದಳ್ ಅನ್ದ
ಶಬರಿ ಮೂದಾಟ್ಟಿ , ವೇಟ್ಟುವಳ್ , ಮತಙ್ಗ ಮುನಿವರನಿನ್ ಮಾಣವೞ್
ಇರುಟ್ಟು ಅಳಿನ್ದು ವಿಡಿಯಲ್ ತೋನ್ಱುದು ವಿರೈಯಿಲ್ ಕಾಲೈಯಾನದು
ವಿಲ್ ಉಯರಮಾನದ ವೆಯ್ ಪುಲ್ ಪರವಲ್ ವೆಯಲ್
ಮಿಳಿರ್ದದು ಕುಳಿ ಪನಿಗಳಿಲಿರುನ್ದ ತುಱು ಇಮೈಗಳಮ್
ಪೋಲ್ . ಮಾತಙ್ಗಿಪಡಿ ಪಚಿಯುಮ್ ಪರನ್ದದು ಎನ್ಱು
ನೆಡುವೇಂಡಿ ನೆಡುಮೂಚಿದಾರ್ ಇರುವರ್ ಒನ್ಱಾಗಿ ಕೂಡಿ
ಕಣ್ಕಿಡುವ ಮೊದಲೆ ; ಬಾರಯ್ಯ, ಈ ಬಾಳ್ಕೆಡುವ
ಮುನ್ನಮೆನ್ನೆರ್ದೆಗೆ ತಾರಯ್ಯ ನಿನ್ನಾ ಶಾಂತಿಯಂ !”
ನಿಶೆಯ ನಿಃಶಬ್ದತೆಗೆ ಭಂಗ ಬಾರದ ತೆರದಿ
ತನ್ನೊಳಾಳಾಪಿಸುತೆ ಗುಡಿಸಿಲೊಳಗಾದಳಾ
ಶಬರಜ್ಜಿ, ಬೇಡಿತಿ, ಮತಂಗಮುನಿವರ ಶಿಷ್ಯೆ.
ಇರುಳಳಿದುದುಷೆ ಮೂಡಿತೊಯ್ಯನೆಯೆ ಬೆಳಗಾಯ್ತು.
ಬಿಲ್ಲೆತ್ತರದ ಕರಡವುಲ್ ಬಿತ್ತರದ ಬಯಲ್
ಮಿಳಿರ್ದತ್ತು ಕುಳಿರ್ಪನಿಗಳಿಂದೆ, ತುರುಗೆಮೆಗಳಂ
ಪೋಲ್ದು. ಮಾತಂಗಿಯೊಲೆ ಪಸಲೆಯುಂ ಪಾರ್ದುದೆನೆ
ನಿಡುಬಯಸಿ, ನಿಡುಸುಯ್ದರಿರ್ವರುಮೊಂದುಗೂಡಿ. 140
ಮೂದಾಟ್ಟಿಕ್ಕು ಏನ್ ಕವಲೈ ? ಏನ್ ತಲ್ಲಣಮ್ ಏನ್
ಉಲಮ್ಬು ? ಉಳ್ಳ ಪುಗುವಾಳ್ ಇಲೈ ವೀಟ್ಟಿಕ್ಕು ವೀರೈಯಿಲ್
ವೆೞಿ ಪಿದಿರ್ದು ನಿನ್ಱು ನೋಕ್ಕುವಾಳ್ ಎತ್ತನೈಮೋ ನೇಱಮ್ ಅನ್ದ
ನಿಲನಿನ್ ವೆಯ್ ತಲೈಯನ್ನ ವೆಯಲ್ ಇಡುಪ್ಪು ನೀಣ್ಡ ಪರಿನ್ದು
ಸಾಯ್ನ್’ದ ಕಾಲ್ ವೞಿ ಕೀಳ್ ವೞಿಯುಂ ತನ್ ಉಳ್ಳತ್ತಿಲ್
ಪುಲಮ್ಬುವಾಳ್ , ಕಣಕ್ಕುವಾಳ್ ಮೀಣ್ಡುಮ್ ಮೀಣ್ಡುಮ್ ಅಗಮ್ ಪೋಕ್ಕು
ತೆನ್ ಇಱ್ಚಗುನಿನ ತುಡೈಪ್ಪಮ್ ಕೊಣ್ಡು ವೀಟ್ಟು ಮುನ್
ಆ ಚಾಣಮ್ ತೀಣ್ಡ ಮೇಡಿನ್ ಪುನ್ ಇಲೈ ಪಿರಕ್ಕಿ
ಇಡುಪ್ಪಿ ಕೈಯಾಗ ನಿನ್ಱುವಾಳ್ ಮೀಣ್ಡುಮ್ ನೀಣ್ಡು ನಟ್ಟು
ನೋಕ್ಕುವಾಳ್ ತೊಲೈ ಕಾಟ್ಟು ಎಲ್ಲೈ ಎಲ್ಲೈಯಿಲ್
ಮುದುಕಿಗೇಂ ಕಳವಳಂ? ಏಕೆ ತಲ್ಲಣಮೇಕೆ
ಉಲ್ಲಸಂ ? ಒಳವೊಗುವಳೆಲೆವನೆಗೆ. ಒಯ್ಯನೆಯೆ
ಹೊರಚಿಮ್ಮಿ ನಿಂತು ನೋಡುವಳೆನಿತೊ ಕಾಲಮಾ
ಬುವಿಯ ಬಯ್ತಲೆಯಂತೆ ಬಯಲ ನಡು ನಿಡುಪರಿದು
ಸಮೆದ ಕಾಲ್ದಾರಿ ಕೀಳ್ವಟ್ಟೆಯಂ. ತನ್ನೊಳಗೆ
ಗೊಣಗುವಳ್ ; ಗುಣಿಸುವಳ್ ; ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೊಳವೊಕ್ಕು,
ತೆಂಗಿನ ಗರಿಯ ಪೊರಕೆಯಂ ತಂದು, ಮನೆ ಮುಂದೆ
ಗೋಮಯಂ ಬಳಿದ ಜಗಲಿಯ ತರಗು ಸದೆ ಗುಡಿಸಿ,
ಸೊಂಟಗೈಯಾಗಿ ನಿಲ್ವಳ್. ಮತ್ತೆ ನಿಡುನಟ್ಟು
ನಿಟ್ಟಿಪಳ್ ದೂರ ವನ ಸೀಮಾನ್ತ ಸೀಮಂತ 150
ವರಿಯನ್ನ ಏರ್ಗಿಱ್ಱ ವಟ್ಟ ವಯನ್ ವೞಿಯಮ್
ಶಬರಿಕ್ಕು ಇಪ್ಪಡಿ ಇರುನ್ದ ಕಣ್ ಕಾಟ್ಚಿ ನೋಮ್ಪಿ ಪೊೞುದು ಏಱ್ಱಿ
ಪಗಲಾನದು. ವಾನ್ ಕಾವಲಿಯಿನ್ ಇಡುಪ್ಪು ಕದಿರ್ ಚೂರಿಯನ್ ತಾನ್
ವೆಳ್ಳಿ ಪನಿಯಾಗ. ಕೂವಿತ್ತದು ವೆಯಿಲ್ ಚೆಮ್ ವೆನ್ನೋಯಮುಮ್
ಪುಲ್ ಕಾವಲಿನ್ ಇಡುಪ್ಪು ಮೂದಾಟ್ಟಿನ್ ಕಣ್ಣುಕ್ಕು ಯಾರೋ
ವರುವ ಪೋಲ್ ಮಯಕ್ಕಮ್ ? ನಿನ್ಱಾಳ್ ಶಬರಿ ವಾಙ್ಙಾಗ
ನುಚುಪ್ಪುಕ್ಕು ಒನ್ಱು ಕೈಯಾಗ ನುದಲುಕ್ಕು ಕೈ ಏಱ್ಱಿ
ಚುರುಳ್ ತಾಮ್ ಪುರಪ್ಪು ತೊವಲ್ಗೆ ತಿರೈಗಳ್ ಉಡೈದಲ್
ನೋಕ್ಕಿದಾಳ್....ನೋಕ್ಕಿದಾಳ್ ಕಣ್ಣಾಣಿಯಮ್ ಕೀಲ್ ಸೆಯ್ದು
ನಿಲ, ಮೇನಿಯಮ್ ಅನ್ಱು ತನ್ ಸನ್ದೇಗಮಮ್
ಕುಱೈನ್ದಾಳ್ , ತಿರುಮ್ಗಿ ಕುರೈನ್ದಾಳ್ ತಿರುಮ್ಬಿ ತಿರುಮ್ಬಿ ‘ ಅಡಾ
ಕಣ್ಡು ಅಱಿವಳೇನ್ ಶಬರಿ ರಾಮ ಲಕ್ಷಣರೈ ಆ
ಕಿಡುಪ್ಪಿದ ಪುಡುಕ್ಕೈಯಿಲ್ ?
ರೇಖೆಯೆನಲೊಪ್ಪುವಾ ಬಟ್ಟ ಬಯಲ್ವಟ್ಟೆಯಂ.
ಶಬರಿಗಿಂತಿರೆ ನಿರೀಕ್ಷಣೆಯ ನೋಂಪಿ, ಪೊಳ್ತೇರ್ದು
ಪಗಲಾಯ್ತು. ಬಾನ್ಗಾವಲಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಕಿರಣರವಿ ತಾಂ
ಬೆಳ್ಳಿಹನಿಯಾಗಿ ಕರೆದುದು ಬಿಸಿಲ ಕೆಂಬೇಗೆಯಂ.
ಪುಲ್ಗಾವಲಿನ ನಡುವೆ ಮುದುಕಿಯ ಕಣ್ಣಿಗಾರೊ
ಬರ್ಪವೊಲ್ ಭ್ರಾಂತಿ ! ನಿಂತಳ್ ಶಬರಿ ಡೊಂಕಾಗಿ !
ಕಟಿಗೊಂದು ಕೈಯಾಗೆ, ಪಣೆಗೊಂದು ಕೈಯೆತ್ತಿ,
ಸುರ್ಕ್ಕು ತಾಂ ಪುರ್ಬ್ಬಿನ ತೋಲ್ಗೆ ತೆರೆಗಳನೊಡರ್ಚಲ್ಕೆ
ನೋಡಿದಳ್ …. ನೋಡಿದಳ್ …. ಕಣ್ಮೊಳೆಯ ಕೀಲ್ಮಾಡಿ
ದೇಶದೇಹವನಂತೆ ತನ್ನ ಸಂದೇಹಮಂ 160
ಕೊರೆದಳ್, ತಿರುಪ್ಪಿ ಕೊರೆದಳ್, ಮರಳಿಮರಳಿ ! ಹಾ,
ಕಂಡರಿವಳೇಂ ಶಬರಿ ರಾಮಲಕ್ಷ್ಮಣರನಾ
ದುಃಸ್ಥಿತಿಯ ವೇಷದಲಿ ?
Comment Box is loading comments...